حدیث


حدیث

, ,

درس حدیث استاد محسن فقیهی

۹۶/۱۰/۲۰

بسم الله الرحمن الرحیم

موضوع: شرح حدیث دوازدهم از کتاب عقل و جهل کتاب شریف کافی

«یَا هِشَامُ، إِنَّ لِکُلِّ شَیْ‌ءٍ دَلِیلًا، وَ دَلِیلُ الْعَقْلِ التَّفَکُّرُ، وَ دَلِیلُ التَّفَکُّرِ الصَّمْتُ؛ وَ لِکُلِّ شَیْ‌ءٍ مَطِیَّهً «۶»، وَ مَطِیَّهُ الْعَقْلِ التَّوَاضُعُ؛ وَ کَفى‌ بِکَ جَهْلًا أَنْ تَرْکَبَ مَا نُهِیتَ عَنْهُ.»[۱]

(یَا هِشَامُ، إِنَّ لِکُلِّ شَیْ‌ءٍ دَلِیلًا، وَ دَلِیلُ الْعَقْلِ التَّفَکُّرُ، وَ دَلِیلُ التَّفَکُّرِ الصَّمْتُ)

خداوند برای هر کار و هر سکون و حرکتش دلیلی دارد؛ یعنی این عالم در هر وجود و عدمش علّتی دارد و در هر عدمش هم علّتی مفقود است. خداوند برای هر دادن و ندادنش حکمت و علّتی در کار است. تمام هستی خداوند مبتنی بر سلسله‌ی علّت و معلول است. این‌که انسان می‌بیند در جایی زلزله می‌آید و در جایی سیلاب خانه را خراب می‌کند و برای عدّه‌ای زمینه‌ی قحطی و گرسنگی شکل می‌گیرد. این‌ها همه بر اساس علّیت است. عللی در کار است که گاه بر ما پوشیده است.

این عالم گزاف و بی‌حساب نیست. خداوند اگر این علّیت را در هستی نمی‌آورد، چه میزانی از آشفتگی اتّفاق می‌افتاد؟ حتّی از درختان و گیاهان هم نمی‌توانستید ثمرات مطلوب از آن‌ها را به دست آورید؛ بنابراین قانون و نظم و حکمت هستی را پر کرده‌اند. اگر کسی در میان این نظام علّی بخواهد راه خودش را پیدا کند، ناچار از مراجعه به عقل است.

امّا این عقل خود راهنمائی دارد که تفکّر است. انسان پیش از هر سخن و هر کاری باید فکر کنیم. انسان باید ابتدای هر امری با اندیشه و تفکّر وارد شود. تفکّر هم مبتنی بر سکوت است. نمی‌توان اندیشه‌ها را در شلوغی‌ها و هیاهوها شکل داد. انسان باید برای هر کاری فکری داشته باشد و این فکر در زمینه سکوت شکل می‌گیرد.

حواس پنج‌گانه مقدماتی هستند برای بالا بردن قوّه تفکّر. نبود یکی از آن‌ها سرعت انتقال به مرتبه‌ی بالای تفکّر را کاهش می‌دهد. هیچ‌یک از حواس انسان آن‌قدر در تفکر او اثربخش نیست که سکوت می‌تواند به کمک فکر بوده و یاریگر آن باشد. به همین جهت سکوت در روایات ما بسیار سفارش شده است.

(وَ لِکُلِّ شَیْ‌ءٍ مَطِیَّهً، وَ مَطِیَّهُ الْعَقْلِ التَّوَاضُعُ؛ وَ کَفى‌ بِکَ جَهْلًا أَنْ تَرْکَبَ مَا نُهِیتَ عَنْهُ)

هر مطلوبی مرکبی دارد که انسان در صورت تشخیص مرکب می‌تواند به مقصودش دست یابد. امام در این بیان می‌فرمایند: مرکبی که شما را تا عقلانیت می‌برد، تواضع است. البته در باب تواضع باید بیشتر توضیح دهیم.


0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید ؟
در گفتگو ها شرکت کنید!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *